به گزارش مشرق، بعد از به توافق رسیدن محمد آرین‌خو با علیرضا سمندر (رئیس فدراسیون کاراته) برای قبول مدیریت تیم‌های ملی کاراته حالا انتخاب کادر فنی برای این تیم‌ها به بزرگ‌ترین چالش مدیر جدید این سازمان مبدل شده است. بازار گمانه‌زنی‌ها در این مورد در گوشه و کنار کاراته بسیار داغ است و شاید با توجه به موضع‌گیری‌ها و البته سکوت برخی چهره‌ها بتوان رایزنی‌هایی را نیز در این مورد احساس کرد.
برای اینکه به نزدیک‌ترین جواب برای این معما برسیم بهتر است به حرف‌ها و شروطی که استاد آرین‌خو در چند هفته اخیر مطرح کرده است، بیشتر توجه کنیم. هر چند برخی معتقدند که آتش مدیر تیم‌های ملی در مورد شروطی که بر روی آنها به عنوان مشاور عالی رئیس فدراسیون پافشاری می‌کرد کمی فروکش کرده اما با توجه به شرایط باید اشاره کرد که احتمالا اهالی کاراته با یک عقب‌نشینی تاکتیکی در این مورد روبرو هستند. آرین‌خو سرد و گرم کاراته را به خوبی چشیده و خوب می‌داند که تغییرات عجولانه نمی‌تواند به سود کاراته کشور باشد.
آرین خو که از محبوبیت فوق العاده‌ای در کاراته برخوردار است اعلام کرد که تا پایان ماه جاری ترکیب تیم‌های ملی را در هر 2 بخش مردان و زنان و در رده‌های سنی مختلف مشخص می‌کند و همین امر نشان‌دهنده این موضوع است که وی برای انتخاب سرمربیان تیم‌ها حساب شده و با تحقیق عمل خواهد کرد.
تجربه نشان داده با توجه به اینکه بیشتر مدیران اخلاق‌گرا به سمت مربیانی می‌روند که در این زمینه با آنها هم قطار باشند، شاید علیرضا سلیمانی بیشترین شانس را برای هدایت تیم ملی بزرگسالان داشته باشد. او رابطه بسیار خوبی با مدیر تیم‌های ملی دارد و در کنار اخلاق از پتانسیل بالای فنی نیز برخوردار است، البته در این میان نباید از نام‌هایی مانند غلامرضا دباغیان نیز به سادگی گذشت. او با توجه به تربیت شاگردان تاثیرگذار در کاراته به عنوان یکی از بهترین مربیان این رشته مطرح است و می‌تواند در این برهه نقش تاثیرگذاری را در تیم ملی ایفا کند، هر چند که بعید به نظر می‌رسد دباغیان با توجه به شرایط فعلی فدراسیون این مسئولیت را بپذیرد. محمدرضا عبدالمحمدی را نیز باید در جدول احتمالات در همین گروه به حساب آورد. او نیز مربی خوب و با اخلاقی است که شاید هنوز کاراته ایران به خاطر تلاش هایش به او بدهکار باشد.
از سوی دیگر قطعا آرین‌خو گوشه چشمی نیز به جوان‌تر‌ها خواهد داشت. افرادی مانند علیرضا کتیرایی و بهنام مهران‌فر که انصافا در زمان فعالیت‌شان در تیم ملی نتایج قابل قبولی به دست آوردند اما به دلایلی که اهالی کاراته بهتر می‌دانند در حال حاضر بیرون گود هستند، البته به جز این 2 نفر اسامی دیگری نیز مازیار فرید خمامی و مجید عبدالحسینی نیز مطرح هستند که با توجه به اتفاقات و جناح‌بندی‌ها بعید به نظر می‌رسد که شانس زیادی برای همراهی تیم‌های ملی به عنوان سرمربی و یا حتی مربی پیدا کنند.
گروه سومی که باید به آنها اشاره شود، مربیانی هستند که به همراه تیم ملی در بازی‌های آسیایی اینچئون و رقابت‌های جهانی آلمان حضور داشتند. مسعود رهنما، شهرام هروی و حسین روحانی. در میان این جمع مسعود رهنما با توجه به اینکه مسئولیت مدیر کلی ورزش و جوانان استان گیلان را بر عهده دارد و در چند ماه گذشته حسابی مورد انتقادات برخی اهالی این رشته قرار گرفته، احتمالا زیر بار مسئولیت سنگین هدایت تیم ملی نخواهد رفت اما سکوت هروی و روحانی در چند هفته اخیر بیانگر مسائلی متفاوت است. شاید سکوت رسانه‌ای این 2 مربی جوان نشانگر میل آنها برای ادامه همکاری با تیم ملی باشد ولی با توجه به صحبت‌های استاد آرین‌خو می‌توان شانس این 2 نفر را در حد صفر دانست.
مدیر تیم‌های ملی کاراته در مصاحبه مورخ 19 آذر به صورت علنی اعلام کرد که کادر فنی تیم ملی 100 درصد تغییر خواهد کرد و به نوعی اعلام کرد که با مربیان فعلی تیم ملی همکاری نخواهد داشت بر همین اساس است که حسین روحانی و شهرام هروی اگر نام‌شان را در لیست اعلامی فدراسیون ندیدند نباید زیاد تعجب کنند. این 2 مربی بهتر از هر فرد دیگری می‌دانند که استاد آرین‌خو با چه هدفی مسئولان تیم‌های ملی و البته مشاور اعظمی فدراسیون کاراته را پذیرفته است و علیرضا سمندر نیز چرا به گفته خودش این 2 مسئولیت را با اختیار تام به او داده است. با این تفاسیر شاید بهتر باشد شانس همراهی تیم ملی حتی به عنوان مربی به دیگر مربیان جوان و با انگیزه کاراته کشور نیز داده شود تا عدالت محوری برای یک بار دیگر در این رشته پیاده شود.
در این میان امیدواریم جانب انصاف نیز رعایت شود و موفقیت‌های تیم در رقابت‌های جهانی آلمان و بازی‌های آسیایی اینچئون نیز در این میان نادیده گرفته نشود. نتایجی که شاید بیش از مربیان تیم ملی حاصل مدیریت وقت تیم‌های ملی نیز باشد. بی‌انصافی است که بر تمام برنامه‌هایی که در 2 سال اخیر در تیم ملی شاهدش بودیم خط بطلان کشیده شود. به هر صورت تیم ایران قهرمان کومیته تیمی دنیا شده و این عنوان بر اساس شانس و اقبال به دست نیامده است. شاید اگر موضوع پناهنده شدن سلیمی در آلمان و یا عدم اعزام تیم کاتای تیم به آلمان پیش نمی‌آمد در حال حاضر آن روی سکه را در کاراته شاهد بودیم.
در هرحال با توجه به تعداد کثیر مربیان واجدالشرایط برای تصدی سمت سرمربیگری تیم‌های کاراته کار برای مشاور اعظم علیرضا سمندر بسیار سخت خواهد بود اما امیدواریم آرین‌خو با تکیه بر تجربه و دانشی که از او سراغ داریم بتواند، بهترین گزینه‌ها را برای هدایت تیم‌های ملی کاراته انتخاب کند. تیم ملی کاراته بزرگسالان در 6 ماه آینده رقابت‌های قهرمانی آسیا را پیش رو دارد و برای دفاع از عنوان سال گذشته ملی‌پوشان باید هر چه سریعتر تمرینات آماده‌سازی را استارت بزنند.
برای اینکه به نزدیک‌ترین جواب برای این معما برسیم بهتر است به حرف‌ها و شروطی که استاد آرین‌خو در چند هفته اخیر مطرح کرده است، بیشتر توجه کنیم. هر چند برخی معتقدند که آتش مدیر تیم‌های ملی در مورد شروطی که بر روی آنها به عنوان مشاور عالی رئیس فدراسیون پافشاری می‌کرد کمی فروکش کرده اما با توجه به شرایط باید اشاره کرد که احتمالا اهالی کاراته با یک عقب‌نشینی تاکتیکی در این مورد روبرو هستند. آرین‌خو سرد و گرم کاراته را به خوبی چشیده و خوب می‌داند که تغییرات عجولانه نمی‌تواند به سود کاراته کشور باشد.
آرین خو که از محبوبیت فوق العاده‌ای در کاراته برخوردار است اعلام کرد که تا پایان ماه جاری ترکیب تیم‌های ملی را در هر 2 بخش مردان و زنان و در رده‌های سنی مختلف مشخص می‌کند و همین امر نشان‌دهنده این موضوع است که وی برای انتخاب سرمربیان تیم‌ها حساب شده و با تحقیق عمل خواهد کرد.
تجربه نشان داده با توجه به اینکه بیشتر مدیران اخلاق‌گرا به سمت مربیانی می‌روند که در این زمینه با آنها هم قطار باشند، شاید علیرضا سلیمانی بیشترین شانس را برای هدایت تیم ملی بزرگسالان داشته باشد. او رابطه بسیار خوبی با مدیر تیم‌های ملی دارد و در کنار اخلاق از پتانسیل بالای فنی نیز برخوردار است، البته در این میان نباید از نام‌هایی مانند غلامرضا دباغیان نیز به سادگی گذشت. او با توجه به تربیت شاگردان تاثیرگذار در کاراته به عنوان یکی از بهترین مربیان این رشته مطرح است و می‌تواند در این برهه نقش تاثیرگذاری را در تیم ملی ایفا کند، هر چند که بعید به نظر می‌رسد دباغیان با توجه به شرایط فعلی فدراسیون این مسئولیت را بپذیرد. محمدرضا عبدالمحمدی را نیز باید در جدول احتمالات در همین گروه به حساب آورد. او نیز مربی خوب و با اخلاقی است که شاید هنوز کاراته ایران به خاطر تلاش هایش به او بدهکار باشد.
از سوی دیگر قطعا آرین‌خو گوشه چشمی نیز به جوان‌تر‌ها خواهد داشت. افرادی مانند علیرضا کتیرایی و بهنام مهران‌فر که انصافا در زمان فعالیت‌شان در تیم ملی نتایج قابل قبولی به دست آوردند اما به دلایلی که اهالی کاراته بهتر می‌دانند در حال حاضر بیرون گود هستند، البته به جز این 2 نفر اسامی دیگری نیز مازیار فرید خمامی و مجید عبدالحسینی نیز مطرح هستند که با توجه به اتفاقات و جناح‌بندی‌ها بعید به نظر می‌رسد که شانس زیادی برای همراهی تیم‌های ملی به عنوان سرمربی و یا حتی مربی پیدا کنند.
گروه سومی که باید به آنها اشاره شود، مربیانی هستند که به همراه تیم ملی در بازی‌های آسیایی اینچئون و رقابت‌های جهانی آلمان حضور داشتند. مسعود رهنما، شهرام هروی و حسین روحانی. در میان این جمع مسعود رهنما با توجه به اینکه مسئولیت مدیر کلی ورزش و جوانان استان گیلان را بر عهده دارد و در چند ماه گذشته حسابی مورد انتقادات برخی اهالی این رشته قرار گرفته، احتمالا زیر بار مسئولیت سنگین هدایت تیم ملی نخواهد رفت اما سکوت هروی و روحانی در چند هفته اخیر بیانگر مسائلی متفاوت است. شاید سکوت رسانه‌ای این 2 مربی جوان نشانگر میل آنها برای ادامه همکاری با تیم ملی باشد ولی با توجه به صحبت‌های استاد آرین‌خو می‌توان شانس این 2 نفر را در حد صفر دانست.
مدیر تیم‌های ملی کاراته در مصاحبه مورخ 19 آذر به صورت علنی اعلام کرد که کادر فنی تیم ملی 100 درصد تغییر خواهد کرد و به نوعی اعلام کرد که با مربیان فعلی تیم ملی همکاری نخواهد داشت بر همین اساس است که حسین روحانی و شهرام هروی اگر نام‌شان را در لیست اعلامی فدراسیون ندیدند نباید زیاد تعجب کنند. این 2 مربی بهتر از هر فرد دیگری می‌دانند که استاد آرین‌خو با چه هدفی مسئولان تیم‌های ملی و البته مشاور اعظمی فدراسیون کاراته را پذیرفته است و علیرضا سمندر نیز چرا به گفته خودش این 2 مسئولیت را با اختیار تام به او داده است. با این تفاسیر شاید بهتر باشد شانس همراهی تیم ملی حتی به عنوان مربی به دیگر مربیان جوان و با انگیزه کاراته کشور نیز داده شود تا عدالت محوری برای یک بار دیگر در این رشته پیاده شود.
در این میان امیدواریم جانب انصاف نیز رعایت شود و موفقیت‌های تیم در رقابت‌های جهانی آلمان و بازی‌های آسیایی اینچئون نیز در این میان نادیده گرفته نشود. نتایجی که شاید بیش از مربیان تیم ملی حاصل مدیریت وقت تیم‌های ملی نیز باشد. بی‌انصافی است که بر تمام برنامه‌هایی که در 2 سال اخیر در تیم ملی شاهدش بودیم خط بطلان کشیده شود. به هر صورت تیم ایران قهرمان کومیته تیمی دنیا شده و این عنوان بر اساس شانس و اقبال به دست نیامده است. شاید اگر موضوع پناهنده شدن سلیمی در آلمان و یا عدم اعزام تیم کاتای تیم به آلمان پیش نمی‌آمد در حال حاضر آن روی سکه را در کاراته شاهد بودیم.
در هرحال با توجه به تعداد کثیر مربیان واجدالشرایط برای تصدی سمت سرمربیگری تیم‌های کاراته کار برای مشاور اعظم علیرضا سمندر بسیار سخت خواهد بود اما امیدواریم آرین‌خو با تکیه بر تجربه و دانشی که از او سراغ داریم بتواند، بهترین گزینه‌ها را برای هدایت تیم‌های ملی کاراته انتخاب کند. تیم ملی کاراته بزرگسالان در 6 ماه آینده رقابت‌های قهرمانی آسیا را پیش رو دارد و برای دفاع از عنوان سال گذشته ملی‌پوشان باید هر چه سریعتر تمرینات آماده‌سازی را استارت بزنند.
